"Dit besprak ik met mijn moeder, zus, vriendinnen en een mannelijke collega. Het hielp erover te praten. Ook al hadden mijn moeder, zus en vriendinnen zelf vooral last van opvliegers. Het hielp mij om de klachten zoveel mogelijk te accepteren. Ook ging ik beter letten op mijn eten en vitamines.
Maar waar het echt om gaat: ik kan niet meer tegen langdurig gezeur. Herhaald gedrag van familie wat al hetzelfde is zolang ik leef. Ik voel veel minder verantwoordelijkheid voor eenzame mensen, zoals mijn oudere moeder en mijn hulpbehoevende buurvrouw. Alleen voor dieren voel ik nog die enorme zorgplicht die ik vroeger voor velen voelde. Ik ben minder tolerant voor asociaal gedrag. Ook merk ik dat ik mensen op afstand houd. Ik heb geen zin meer in deze mensen. Negatief, eindeloos praten, claimen, roddelen; dat allemaal.
De belangrijkste les die ik door de overgang heb geleerd, is dat ik geen pleaser meer wil zijn. Ik kán het gewoon niet meer.
Mijn tip voor andere vrouwen in de overgang: wees assertief, maar niet te cru. En ben ervan bewust dat het de overgang is als je ineens egoïstischer en egocentrischer wordt. Ik besef dat ook nu pas.”
Meer ervaringsverhalen